Fatih Pınar, eşi Hacer, oğlu Muhammed Ali (4) ve kızı Meryem Elif (6), 6 Şubat’taki zelzele felaketine Hatay’ın Antakya ilçesindeki meskenlerinde yakalandı. 6 katlı binanın 3’üncü katında oturan ailenin konutunun yarısı, yıkıldı. Sobanın bulunduğu odada, 2 farklı çekyatta bir arada uyuyan aile, enkaz altında kaldı. Bu sırada Fatih Pınar, pencere kenarındaki çanak anten kablosunu fark etti. Daha sonra aile üyeleri, bağlandıkları kablo ile dışarı çıkmayı başarıp, enkazdan kurtuldu. Bir hafta çadırda kalan aile, 14 Şubat’ta Bodrum’a geldi. Pınar ailesi, evvel bir otele akabinde askeri kampa yerleştirildi.
‘BİNA, SARSINTI ANINDA YARIDAN İTİBAREN YIKILDI’
6 Şubat’ta havanın çok soğuk olduğunu belirten Fatih Pınar, “5 Şubat Pazar günü İskenderun’daydık ve konutumuza Antakya’ya döndük. Genelde daima yatak odasında yatardık. Meskenimiz sobalıydı ve klima kullanıyorduk. O gün hava çok soğuk olduğu için salonda yattık. Şayet yatak odasında yatmış olsaydık; tahminen de şu an yaşamıyor olacaktık. Bina, sarsıntı anında yarıdan itibaren yıkıldı. Saat 04.00 üzere sarsıntı olduğunda, çekyatta yatıyordum. Sarsıntı anında başka çekyatta yatan oğlumun yanına gidip, kucağıma aldım. Eşim tam kızımı aldığı sırada kolon patladı, kolon eşimin koluna değdi. Koluna değdi ancak kızımızı kurtardı. Birbirimize tutunduk ve o an hiçbir şey düşünemedik. Birinci sarsıntı geçer geçmez, eşime ‘Hemen çıkalım’ dedim” dedi.
‘MERDİVENLER YIKILDI, EŞİM BENİ KURTARDI’
Fakat merdivenlerin yıkıldığını söyleyen Fatih Pınar, “Birinci katın çöktüğünü ve1 alt kata indiğimizi hissettim. Dış kapıya gittiğimizde duvar ile birleşmiş olduğunu gördüm. Vura vura kapıyı açtım. Aşağıya tam indiğimiz sırada, ikinci katın merdiveninde ikinci sarsıntı oldu. Bu sefer merdivenler yıkıldı ve sağ ayağım merdiven boşluğunda kaldı. Eşim beni kurtardı ve tekrar içeri girmek zorunda kaldık. Meskene tekrar girdiğimizde, başka odaların yıkıldığını gördük. Yalnızca salonun bir kısmı yan bir biçimde duruyordu. ‘Hemen yemek masasının altına geçelim’ dedim. Yemek masasının altında yarım saat bekledik. Daima sarsıntılar oluyordu. Bir sarsıntı daha oldu ve bir kolon yemek masasının üzerine düştü. Masa üçgen üzere bir şey oldu. Bir an kurtuluşumuzun olmayacağını hissettim. Eşim ve çocuklarım ile helalleştim. O sarsıntıda binanın yan yattığını fark ettim. 6 saat orada, o biçimde bekledik. O esnada bina, 1 kat daha indi” diye konuştu.
‘KABLOYU KOLONLARA DÜZGÜNCE BAĞLADIM’
Dışarıya çıkmak için yol aradığını anlatan Pınar, “6 saat boyunca ailemi yalnız bırakmamak için bekledim. Lakin bir sarsıntı daha olsa tahminen bina büsbütün çökecekti. Daha sonra ana yola yanlışsız bakan pencereye gittim. Beşerler, koşuşturma içerisindeydi. Onlara, ‘2 çocuğum var içeride, bizi almayın, onları alın’ dedim. Lakin herkes kendi canının peşindeydi. O sırada televizyonun çanak anten kablosunu fark ettim. Kabloya asılıp, çanak antenden kopmasını sağladım. Televizyon yere düşmüştü; kablonun öteki ucunu da çıkardım. Kabloyu kolonlara güzelce bağladım. Oğlumu koltuk altlarından bağladım, yavaş yavaş aşağıya yanlışsız sarkıttım. Bina yan yattığı için 1,5 katlık bir kısımda üzereydik. O sırada bir genç geçiyordu, ona ‘Çocuğumu çözer misin?’ diye yalvardım, yardımcı oldu. Tıpkı formda daha sonra kızımı da bağladım, yavaş yavaş aşağıya sarkıttım. Eşime de ‘Aynı formda inmen lazım’ dedim. Eşim, ‘Bu kablo, beni taşımaz’ dedi. ‘Merdivenlerden çıkış yok, öbür dermanımız yok’ dedim. Kabul etti. Eşimi de yavaş yavaş birebir biçimde indirerek, dışarı çıkardım. İnerken kablo sıyrıldı ya da koptu, düştüm. Sağ ayağımın tabanı büsbütün kesildi. O an için hiçbir şey hissetmedim” dedi.
‘DEPREMDE 2 YEĞENİMİ KAYBETTİK’
Dışarı çıktıktan sonra yağmur nedeniyle sıkıntı anlar yaşadıklarını belirten Fatih Pınar, “Evimize 100 metre arada açık bir alan vardı; gittik. Yağmur şiddetini arttırmıştı. Kapalı alan yoktu, olsa da aslında korktuğumuz için giremezdik. Çöp konteynerini devirip, yan yatırdım. Eşim ve çocuklarımın içerisine girip, sığınmalarını sağladım. 7 saat orada kaldık. Bir sivil toplum kuruluşu gönüllüsü bizi gördü. Ayağımın üzerine basamadığımı o an hissettim. Bizi kafeterya üzere bir yere götürdü. Daha sonra sonraki gün Kızılay’a ilişkin çadırda kaldık. Sarsıntıda 2 yeğenimi kaybettik. Yeğenlerimi defnettikten sonra eşime ‘Buradan gitmemiz lazım’ dedim. AFAD’a gittik ve bizi Muğla’ya yönlendirdiler, Bodrum’a geldik. 10 gün kadar otelde kaldık ve daha sonra askeri kampa yerleştik” diye konuştu. (DHA)