Sesini ve yorumculuğunu çok beğendiği Mehmet Çevik’e en sevilen müziklerinden biri olan ‘Bilsem Ki’yi emanet eden Serdar Ortaç, yapıtın klibinde de genç meslektaşıyla birlikte kamera karşısına geçti. Direktörlüğünü Selim Akar’ın üstlendiği klip için Beykoz Kundura Fabrikası Platoları’nda büyük bir yapım hazırlandı.
20 YILLIK HAYALİ GERÇEKLEŞTİ
Klip çekimlerinde Serdar Ortaç’la birlikte basın mensuplarının sorularını yanıtlayan Mehmet Çevik, ünlü sanatkardan şarkıyı almanın çok ta kolay olmadığını itiraf etti.
Bilsem Ki’yi 19 yıldır sahnede daima okuyorum. Yapıtı Serdar ağabeyden istediğimde, mesleğindeki iki değerli müziğin ‘Bilsem Ki’ ile ‘Padişah’ olduğunu söyleyerek, evvel çok ta sıcak bakmadı. Eşimle birlikte o kadar ısrar ettik ki sonunda şarkıyı bana emanet etti ve bugün birlikte buradayız. Her şey bir yana bu benim 20 yıllık hayalimdi.
“ÖLMEKTEN KORKMUYORUM”
Serdar Ortaç, iki hafta evvel kardeşini kaybetmenin acısını yüreğine gömüp, klipte rol aldı. Yaşadığı acılı süreci basın mensuplarıyla paylaşan Ortaç, “Mehmet bu projeyi iki yıl bekledi ve benim için altı kere erteledi. Hiç unutmam, babam öldüğünde sonraki gün Adana’da konser verdim. Artık kardeşimi kaybettim, 10 günü geçti. Hayat bu türlü. Ben 40 değil, 400 gün yas fiyatım fakat içimde fiyatım. Ben de gideceğim. Hepimiz gideceğiz. Ölmekten korkmuyorum. Bugün gitsem keyifli giderim” halinde konuştu.
AYAKTA DURMAKTA ZORLANDI
Serdar Ortaç, iki çocuk babası kardeşi Serkan Ortaç’ın Suadiye Camii’nde düzenlenen cenaze merasimi sırasında ayakta durmakta zahmet çektiği görülmüştü.
“O KADAR PİŞMANIM Kİ”
Ünlü müzikçi, kardeşinin hastalığının birinci başladığı 2019 yılında verdiği bir röportajda şunları söylemişti:
Kimseye aşikâr etmedim lakin hayatımda uzun vakittir hiç bu kadar ağlamadım. En son 1998’de hastalık nedeniyle sol gözüm kapandığında, 2012’de ise babam Mehmet Ortaç’ı kaybettiğimizde bu kadar çok ağladım. Annem ve ben perişanız. Serkan için tüm imkanlarımı seferber ettim. Kardeşimin sıhhat durumu uygunken işlerimin yoğunluğu nedeniyle ona vakit ayıramıyordum. Artık o kadar pişmanım ki! ‘Niye daha fazla yanında değildim?’ diye kendimi suçlayıp, duruyorum. Herkes ailesine, sevdiklerine vakit ayırsın. Sonra o büyük pişmanlık hiç geçmiyor. İnsanın üzerine çöküyor.