MÜJDE IŞIL- Gerçek hayat kurmacadan daha enteresan olabiliyor. Yurt dışında vizyona girdiğinden beri sıra dışı hususuyla epey beğeni toplayan “Cocaine Bear/Çıldırmış Ayı” buna güzel bir örnek… Orduda paraşütçü olarak misyon yapıp sonradan uyuşturucu kuryeliğine başlayan Andrew Carter Thornton, 1985’te içinde 15 milyon dolarlık kokain olan spor çantasıyla Tennessee, Knoxville üzerinde uçaktan atlıyor fakat paraşütü açılmayınca ölüyor. Kaçakçının vefatından iki ay sonra bir avcı, Thornton’a ilişkin olduğu anlaşılan spor çantanın kalıntılarıyla çevrili ölmüş bir ayı buluyor. 200 kiloluk ayının üç-dört gram kokain aldıktan sonra zehirlenerek öldüğü anlaşılıyor. National Geographic, “Filmden farklı olarak gerçek hayatta ayı, taarruza geçmedi, ölümcül ölçüde kokain tüketti ve bu gülünecek bir şey değil. Uyuşturucu meczubu bir ayının kıssasından çok, insanların atıklarının hayvan hayatını nasıl tehlikeye attığının örneği” diyerek yıllar sonra bu olayı haberleştiriyor.
Gelelim filme… Uçaktan başarısız bir atlayışla başlayan “Cocaine Bear/Çıldırmış Ayı”, Georgia’daki ulusal parka düşen uyuşturucu dolu çantaların peşindekilere odaklanıyor: Paketleri almak isteyen cürüm çetesi, bir şeyden haberi olmayan orman korucuları ile seyyahlar, kayıp çocuğunu arayan bir anne ve uyuşturucu çekip herkese saldırmaya başlayan bir ayı…
Eğlenceli ve tuhaf
Daha çok oyuncu kimliğiyle tanıdığımız Elizabeth Banks, üçüncü uzun metraj sinema sinemasında bir ayının istemeden de olsa seri katile dönüştüğü, kanlı bir absürt güldürüye imza atıyor. Açıkçası erkek egemenliğindeki bir tipe el atmış da oluyor. Çünkü bu cins şiddet içeren sinemalar, slasher’lar, absürt güldürüler deyince akıllara Tarantino, Raimi ve Coen Kardeşler geliyor. Bu açıdan epey farklı bir meydan okuma denebilir “Çıldırmış Ayı” için. Her türlü saçmalığın yanı sıra kan revan içinde kalmış karakterleriyle, kendini ciddiye almayan biçimiyle sahiden de tuhaf bir cazipliği var sinemanın. Absürt mizahın kullanıldığı sahnelerde, güldürü anlayışınız eşitlenebiliyorsa oldukça keyifli dakikalar sizi bekliyor.
Banks, DiCaprio’ya Oscar getiren “The Revenant/Diriliş” ile Jean-Jacques Annaud’nun bizde “Bir Sevgi Filmi” ismiyle çevrilmiş “L’ours”unu da merkeze alıyor aslında. Sinemada kahramanların her biri DiCaprio’laşıyor bir bakıma lakin tam karşıtı mânâda. “L’ours” ile teması ise finalde zımnî.
Elizabeth Banks röportajlarında, sinemada insanın doğal yaşama karşı hükmedici tutumunu eleştirdiğini ve her şeyin temelinde ayının intikamı olduğunu tabir ediyor. Bunu anlatma formu saçma bulunabilir fakat mizahın orantısız gücünden güzelce faydalandığı da aşikâr. Açıkçası, gerçekte yaşananlardan yola çıkarak “bunda gülünecek bir şey yok” üslubu yaklaşım, mizahın tabiatındaki esneklikle örtüşmüyor. Elizabeth Banks’in yapmaya çalıştığı tipler kırması herkese kahkaha attırmasa da enteresan bir seyir tecrübesi sunuyor. Sinemanın oyuncu takımındaki büyük yıldız Ray Liotta’nın, vefatından evvel tamamladığı son sineması olması ise “Çıldırmış Ayı”nın üzücü tarafı.
Vizyonda evvel çıkanlar
“Missing/Kayıp”: Teknolojinin imkânlarını kullanarak masa başında tansiyon yaratan “Searching”in tematik açıdan devam sineması. Sinema, farklı karakterlerle tekrar bir kayıp kıssası anlatıyor. June, Kolombiya’ya tatile giden annesinden haber alamayınca e-maillerinden toplumsal medyada bıraktığı izlere kadar her ipucunu kullanarak onu bulmaya çalışıyor. Görüntü oyunu üzere daima yeni bir mahzur çıkaran senaryosuyla sinemada aksiyon hiç düşmüyor.
“Maybe I Do/Belki Evet, Tahminen Hayır”: Diane Keaton, Richard Gere, Susan Sarandon, Emma Roberts, William H. Macy üzere yıldız isimleri bir ortaya getiren romantik güldürü, yıllar evvel Robert Redford’la birlikte “Quiz Show” grubunda yer alan Michael Jacobs’ın birinci sinema sineması. Birbirlerinden habersiz, birbirlerinin eşleriyle bağlantı yaşayan iki çiftin çocukları evlenme evresine gelince bütün istikrarlar altüst olur.