Kanal D’nin sevilen dizisi ‘Afili Aşk’ta rol alan Zeynep Tuğçe Bayat’ın öyküsü, Mersin’den İstanbul’a uzanıyor. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni kazanıp İstanbul’a gelen oyuncu, o yılları “Biraz mecnun fişektim, tek başıma geldim, kaydımı yaptırdım ve kalacağım yeri buldum. Buraya aslında oyuncu olmak için gelmiştim” diye anlatıyor. Bayat’la oyunculuk serüvenini ve aşka bakışını konuştuk.
‘Afili Aşk’ dizisinde canlandırdığınız Ceyda takıntılı bir aşık, bu hali size benziyor mu?
Ceyda, hayatında sevgi eksikliği yaşıyor. Aşk bile demiyorum, zira bana nazaran işin özü sevgidir. Aşk, bir baht, hoşluk, memnunluk, zorlamadan bizatihi giden bir şey. Ceyda’nın bilmediği de bu. Ancak her insan üzere o da bir değişim yaşayacak. Bana gelince… Ben hesap yapmayı, aşkı düşünerek yaşamayı sevmiyorum. Ne hissediyorsam o, utanmıyorum, saklamıyorum. Takıntı, zorlama ve palavra … Sevmiyorum bu sözleri aşk içinde… Anı yaşamaya çalışıyorum.
Onun üzere hırslı mısınızdır pekala?
Azimli biriyim. Karşıma çıkan birinci zorlukta kaçıp, gitmem. Üzerine giderim, en düzgün halde yapmak isterim. Aslında sonuçtan çok bu seyahat beni memnun ediyor. Alışılmış ki sonucu memnun etmeyince dinlenmeyi, bırakmayı ve vazgeçmeyi de öğrendim. O denli körü körüne bir şeyin peşinden koşmak gerçek değil.
Hikayeniz Mersin’den İstanbul’a uzanıyor. Üniversiteyi kazanınca mı geldiniz?
Evet. Mersin’de doğdum, büyüdüm. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni kazanınca geldim…
Büyük bir kentte tek başına ayakta kalmak zorladı mı?
Zor olmaz olur mu? Lakin bu daha güçlü yapıyor insanı. Bir de ben biraz mecnun fişektim, tek başıma geldim, kaydımı kendim yaptırdım, kalacağım yeri buldum. Hala şaşırıyorum, nasıl buldum yolları, nasıl kaybolmadım diye… İşin birinci kısmını atlatınca da çabuk alıştım.
Oyunculuk hayatınıza nasıl girdi?
Aslında oyuncu olmak için gelmiştim İstanbul’a. Hukuk fakültesini, toplumsal bilimleri çok sevsem de, hatta başarılı olsam bile o mesleği yapmayacağımı biliyordum. Öncelikle tiyatro oyunları izlemek istedim, Mersin’deyken çok fazla seçeneğim yoktu. Sonra tiyatroda çalışmaya başladım. Dört sene boyunca, sahne ardında her türlü işi yaptım. Bir taraftan da tiyatroda tanıştığım bir menajerin yönlendirmesiyle reklamlarda ve dizilerde oynamaya başlamıştım.
‘Gönülçelen’de oynarken hukuk son sınıftaydım. Okul bitince de konservatuvar imtihanlarına girdim, Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Oyunculuk Bölümü’nü kazandım. Benim için yeni bir macera başlamış oldu.
İspanya’da da oyunculuk eğitimi almışsınız…
Hep “Bulunduğum noktanın bir üstü nedir sanki?” diye düşünürüm. Konservatuvarın birinci sınıfının sonunda bunu düşünürken okulun yurt dışı imkanlarını araştırdım. İspanya’da gittiğim okulu buldum, ferdî olarak başvurup kabul aldım ve ikinci sınıfı orada okudum. Hayatımda yaptığım en yeterli şeydi, ufkumu açtı. İspanyolca öğrendim. Diğer bir lisanda oyunculuk yapma talihine sahip oldum.
Şanslı olduğunuzu düşünüyor musunuz?
Gerçek baht ya da büyük talih insanın hayatına ya bir ya da iki kere gelir. İşte ben o baht geldiğinde onu âlâ değerlendirebilmek için kendimi geliştiriyorum. Lisan öğreniyorum, müzikle ve sporla uğraşıyorum. Ve mümkün olduğunca bahtımı kendim yaratmaya çalışıyorum. Zira muvaffakiyetlerin tesadüf olmadığını düşünüyorum, olağan kalıcı olanların.
Güzellik sizce ekran için avantaj mı?
Her toplumun başka bir hoşluk anlayışı var. Hoşluk algısı çok değişken, hele ki günümüzde… Son vakitlerde herkes birbirine benziyor. Bence ekran için avantaj, kendin ve uygun bir oyuncu olmak.
‘En hoşu anı yaşamak ancak evlilik de düşünüyorum’
Cansel Elçin’le ‘Gönülçelen’ dizisinde rol aldınız. Aşkınız ne vakit başladı?
O vakitler sette daima atışıyorduk. Uğraşıyordu benimle, kızdırıyordu… “Belki o vakitler bilinçaltımıza bir şeyler işlemiştir” diyoruz, gülüyoruz artık. Dizi bittikten sonra, sekiz sene birbirimizi hiç görmedik. Ta ki iki sene evvel tesadüfen karşılaşıp ayaküstü sohbet edene kadar. İkimiz de tiyatroda oynuyorduk. “Birbirimizin oyununu izleyelim” derken, bir de bakmışız her şeyi birlikte yapıyoruz. Hayat bu türlü hoş kurgular da yapıyor bazen.
İlişkiniz nasıl gidiyor? Evlilik düşünüyor musunuz?
Beraber çok şey paylaşıyoruz. Ben Fransızca öğreniyorum, o beni çok destekliyor. Seyahat ediyoruz, eski sinemaları izliyoruz, tenis oynuyoruz, tiyatro yapıyoruz. Ve çok farklı bir formda hiç sıkılmıyoruz. Vakti geldiğinde natürel ki evlilik de düşünüyoruz. Fakat şu anda en hoşu anı yaşamak, ne vakit, nasıl olur diye çok baş yormuyoruz.