Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi (MAKÜ) İstiklal Yerleşkesi kavşağında 13 Mart sabahı meydana gelen kazada, Süleyman Emre Kılınç idaresindeki 42 TABAN 19 plakalı araba ile uzman çavuş Emre Esmer idaresindeki 03 RF 575 plakalı araba çarpıştı. Mobese kameralarına da yansıyan kazada Süleyman Emre Kılınç ile yanındaki İrem Su Akkaya ve Beyza Din (19) ile başka arabanın şoförü Emre Esmer yaralandı. Burdur Devlet Hastanesi’ndeki birinci müdahalesinin akabinde Isparta’daki özel hastaneye sevk edilen MAKÜ İnşaat Mühendisliği Kısmı birinci sınıf öğrencisi İrem Su Akkaya, bir gün sonra hayatını yitirdi.
‘SEN SEVMEZDİN YAĞMURU’
Kızını kaybetmenin büyük hüznünü yaşayan Halil Akkaya, İrem Su’ya hitaben yazdığı mektupla hüzünlendirdi. Baba Halil Akkaya, mektubunda, “Bugün yeniden sabah oldu, açtım gözlerimi salavat getirerek yeni güne. Utandım uyumaktan sıcacık yatağımda. Tekrar yağmur yağıyor. Sen sevmezdin yağmuru. Kızdım gökyüzüne tekrar ağlıyor diye. Biz artık ağlayamıyoruz da. Utandım kendimden o anda. Gökyüzü bile ağlıyor. Ben ağlayamıyorum. Sonra dedim ki şükür bir günü daha geride bırakıp bir gün daha yaklaştım keyifli sona. Yaklaştım sana ve sevgiliye kavuşmaya. Bir günü daha bıraktım geride. Geldim işime cenk yeri ambarlara. Açtım bilgisayarımı. Ekranda en sevdiklerim. Sen ve annen. Utandım yolda gelirken. Arkadaş espri yaptı da ben güldüm diye. Başladım işime utanarak aldığım nefese. Ben sıcacık odamda, sen kara toprakta. Utanıyorum içtiğim çaydan, sigaramdan. Ben ne yapıyorum diye” tabirlerine yer verdi.
‘KORKMUYORUM ARTIK ÖLÜMDEN’
Kızını unutmadığını, unutamayacağını anlatan Halil Akkaya, mektubun devamında şunları kaydetti:
“Saat 16 olur giderim senin çok sevdiğin Soma’na. Unutmadan söyleyeyim artık Soma’yı ben de çok seviyorum. Hatta senin kullandığın markaları kullanıyoruz. Biz böyleyiz, utanarak yaşamaya devam ediyoruz. Ta ki sana kavuşana kadar. Fakat utandığım sen değilsin bir adedim. Sen gittikten sonra yaşayabildiğime utanıyorum. Korkmuyorum artık vefattan. Korkacak bir şey yok sanırım. Sen bile ülkülerini bırakıp, gencecik yaşında gittiğine nazaran. Korkulacak bir şey yok sanırım. ‘Neden’ diye hala sormuyorum. Sormayacağım da. Sen yeni yuvanda rahat ol kızım. Ben tekrar utanmaya devam ederek sana kavuşacağım günü bekliyorum.”