Biran Damla Yılmaz, ekranın genç ve yetenekli yıldızlarından biri… Oyuncu, yapımcılığını Koliba Film/Ata Türkoğlu, direktörlüğünü Adnan Güler’in üstlendiği ‘Canevim’de Ceylan karakteriyle izleyici karşısına çıkıyor. “Gördüklerim, yaşadıklarım ve aldığım derslerle daha da güçlendim” diyen oyuncuyla, projeyi, oyunculuk tutkusunu ve ‘Mucize 2’ sinemasını konuştuk.
‘Canevim’ dizisinde ailesine düşkün, güçlü ve özgüvenli bir kızı canlandırıyorsunuz. Biran Damla Yılmaz nasıl biridir?
Tabii ki ben de aileme çok düşkünüm, bilhassa annem ve kız kardeşime. Annem hem arkadaşım hem de hakikaten bu hususta çok şanslıyım ki, yeri geldiğinde birbirimizin sırdaş oluyoruz. Kız kardeşim ise daha çok küçük lakin ona da çok bağlıyım. Bunların dışında hani derler ya, “İnsanı yaşadıkları olgunlaştırır” diye, işte ben de tam olarak bunu yaşadım. Gördüklerim, yaşadıklarım, aldığım derslerle daha da güçlendim ve kendime inandım.
Oyunculuk hayatınıza nasıl girdi?
Çok küçük yaşlarda başladım. Ben bile bunun oyunculuk olduğunu bilmiyordum. Dedemle haberleri izler, sonra gizlice spikeri taklit ederdim. Bazen de annemlerle izlediğim sinemalardaki oyuncuları taklit eder, “Yok birebiri olmadı bu” diyerek aynada kendime bakarak tekrarlardım. Çocuk aklıyla o vakit yalnızca bir oyundu benim için lakin çok seviyordum ve eğleniyordum. Yaşım ilerledikçe, kendimi tanımaya başladıkça anladım. Ve bir gün annemin karşısına geçip dedim ki: “Annecim bak, benden sakın o denli olağan bir meslek bekleme. Zira yapamam, o yüzden hazırlıklı ol!” İşte artık de bu noktadayım. Çok küçüktüm söylediğimde fakat bu kadarını kestirim etmezdim.
n Çocukluk hayallerinizi daima oyunculuk mu süsledi?
Aslında tam olarak o denli değil. Çok hayalperest bir çocuktum. O kadar hayal kurardım ki, ‘Bir mesleğim olsa ne olurdu?’ diye düşündüğümde astronot, özel casus üzere uçuk kaçık şeyler gelirdi aklıma. Uçuk kaçık diyorum fakat oyunculuk da o denli aslında. Kendime bu mevzuda inancımı hiç kaybetmedim. Münasebetiyle kâfi ki inan ve kendine inanç, yapamayacağın hiçbir şey yok.
‘Kırgın Çiçekler’ projesiyle tanıdık sizi. O dizinin hayatınızdaki yeri nedir?
İlk başrolünde olduğum proje, o yüzden benim için her vakit yeri çok farklı olacak. Uzun soluklu bir projeydi ve bana çok şey öğretti.
‘Canevim’de de gözyaşı dökmeye devam edecek misiniz?
Tabii ki! İnsanlara garip geliyor lakin ben dram oynamaya bayılıyorum. Yanlış anlaşılmasın, olağanda bu türlü değilim. Lakin o sahneler bir formda beni rahatlatıp, deşarj ediyor artık. Severek yapıyorum, keyfini çıkararak oynuyorum. Bu yüzden de ‘Canevim’de yer almayı çok istedim. Ceylan gözyaşı döküyor lakin sıcacık çok tatlı bir ailesi var ve onlar küçük şeylerden de çok memnun olmasını başarıyor. Yeri geliyor gülüyor ve eğleniyorlar. Sevgiler artarak büyüyor. O yüzden dizimiz çok sevildi, çok da güzel gidiyor.
Senaryoyu okuduğunuzda birinci hissiyatınız neydi?
Beni günümüzdeki bütün sorunların ortasında hem sıcacık bir aile hem de tutkulu bir aşk öyküsü anlatması etkiledi. Natürel başka baskın taraf ise Ceylan…
Hırslarım yok, sevdiğim işi yapıyorum
‘Mucize 2’ sineması sizin için nasıl bir tecrübe oldu?
Gerçekten mucize üzereydi. Mahsun Kırmızıgül’le çalışmak inanılmaz bir şey. Natürel grubu de geçmemek lazım. Bol kahkaha, bol tecrübe ve bol deneyimli bir periyot oldu.
Oyunculukta hayallerinizi neler süslüyor?
Aslında hiçbir vakit çok önemli hayaller kurmadım. İstediğim şey yalnızca “Bana senaryomu versinler, ben de oynayayım” oldu. Hiçbir vakit “Başrol oynayayım, şöhret olayım” üzere hırslarım olmadı. Ben yalnızca keyifli olduğum, sevdiğim işi yapıp keyif almaya bakıyorum. Her gün yepisyeni şeyler öğrenip, bunları uygulamak bana daha eğlenceli geliyor. O yüzden o denli net kurduğum hayallerim yok.
Ekrana orta verdiğiniz devri nasıl geçirdiniz?
Gezdim, gördüm, yenilendim ve en kıymetlisi dinlendim diyebilirim. Esasen çok da yerinde durabilen bir insan değilim. O yüzden vakit bana biraz süratli geçti.
Resim benim için terapi
Resim yapmayı sevdiğinizi söylemişsiniz. Stant açmayı düşünür müsünüz?
Resim yapmayı çok seviyorum ancak bu benim için yalnızca bir terapi. Renklerle karışıp bütün kafamdakileri tuvale döküyorum ve her şey yalnızca başlangıç rengimi seçmekle başlıyor.